Bernhard van Loon schrijft en tekent al zolang hij zich kan herinneren. In 1953 geboren in Rotterdam en sinds zijn twintigste op meerdere plekken in het Noorden neergestreken. Autodidact, wars van conventie, zoekt graag samenspel met andere kunstenaars. Oosterse wijsheid vormt voor hem een belangrijke inspiratiebron. 

 

Hij wil in zijn kunstuitingen de essentie van mensen en situaties vangen, met intuïtie als leidraad.  Zijn tekeningen zijn oorspronkelijk, kleur- en fantasierijk, ze doen mensen vaak glimlachen. Hij houdt van het experiment en laat zich verrassen. De teksten doen een appèl op een meer beschouwende geest. Taal moet voor hem sober en kernachtig aangewend. Wat gemist kan worden, kan weggelaten. De kracht van eenvoud als oogst.

 

Het eigen huis is voor hem de uitvalsbasis om de wereld in te gaan. Thuiskomen bij jezelf, je huis als anker en de ruimte erom heen als kader.

 

 

Uit zijn nieuwste bundel:

-dat jij, dat ik

dat wij dat zien

dat jij en ik

hier blijven

om dat te zien

 

en dat het niet 

voor niets is-